De jongen die draken kweekte

Drakenpoep en andere vurige problemen

Stel je voor: op een zaterdagochtend ga je je opa helpen om de tuin op te ruimen. Tussen al het onkruid vind je een vreemde boom met grote, rode vruchten. Je neemt er stiekem eentje mee naar huis en dan… heb je ineens een draak in je kamer!

Het overkomt Tomas in ‘De jongen die draken kweekte’. Als midden in de nacht het drakenfruit uitkomt en hij ineens een babydraak vasthoudt, is hij ervan overtuigd: ‘IK HEB HET MEEST GEWELDIGE, ONVOORSTELBARE, FANTASTISCHE HUISDIER OOIT!’ Tomas noemt zijn nieuwe vriend Fikkie en kan zijn geluk niet op, maar al gauw ontdekt hij dat een draak in huis toch niet echt gemakkelijk is:

‘Toen pas keek ik naar de chaos die in mijn kamer was aangericht. Naar de schroeiplekken op de muren en de zwarte vlekken die de vonken in het vloerkleed hadden achtergelaten. En naar de poep.’

Het verhaal is een terugblik. Tomas vertelt je hoe het komt dat hij een jaar geleden een draak in huis kreeg, en hij waarschuwt alvast: ‘Ik kan je één ding vertellen: dat is een hoop meer gedoe dan komkommers.’ Tomas spreekt je direct aan, en daardoor voel je je deel van het verhaal. Met een goede dosis humor voorziet hij de gebeurtenissen van commentaar. Door zijn kleurrijke en gedetailleerde beschrijvingen kun je je bovendien een levendige voorstelling maken van de chaotische situaties waar Tomas en Fikkie in belanden.

Ook de leuke tekeningen van Sara Ogilvie helpen daarbij. Bij het zien van het vrolijke omslag krijg je meteen zin om het boek te lezen, en hoewel de tekeningen binnenin in zwart-wit zijn, verliezen ze niet aan levendigheid. De pagina’s zijn verder versierd met kleine klauwafdrukken en schroeiplekken, waardoor de inhoud van het boek een grappig geheel vormt met de vormgeving.

Bij zijn dappere poging om het draakje verborgen te houden, krijgt Tomas hulp van zijn schattige, tweejarige zusje Lolli (die eigenlijk Charlotte heet). Lolli heeft best in de gaten wat er aan de hand is – ‘Lol-wil-daak, lol-wil-daak’ – en weet op haar eigen manier Tomas uit een paar lastige situaties te redden. Tomas’ goede band met zijn zusje en zijn opa geeft deze personages net wat meer diepgang.

‘Ze gaf me een kus, of eigenlijk veegde ze meer haar neus af, maar dat vond ik niet erg, want dankzij haar waren de draken nog steeds ons geheim, en had grootvader zijn twinkeling terug.’

‘De jongen die draken kweekte’ is een vrolijk verhaal vol grappige en licht chaotische scènes, waardoor je na het lezen bijna niet anders kunt dan denken: ‘Had ik ook maar een draakje…’

Anne.

Leestip: Als je geen genoeg krijgt van de avonturen van Tomas en Fikkie, lees dan ook het vurige tweede deel van deze trilogie: ‘De jongen die met draken leefde’.