Katvis

Praten is whatsappen in het echt

Niet iedereen maakt even makkelijk contact met anderen. Neem nou Ate uit Groningen. Op de basisschool sloeg hij groep 8 over en sindsdien voelt hij zich eenzaam. Zijn huidige klasgenoten vinden hem kinderachtig. Gelukkig heeft hij één vriend: Baptiste. Elke dag om 16.00 uur en om 22.30 uur appen ze elkaar. Vrolijke Baptiste komt uit Congo, maar woont illegaal in Brussel. Voor Ate zijn die app-momenten het hoogtepunt van de dag. Dus als Baptiste hem vertelt dat hij schulden heeft en zijn smartphone moet verkopen, besluit Ate om stiekem de trein naar Brussel te nemen en Baptiste zijn oude telefoon te brengen. Maar dan blijkt dat Baptiste niet de vriend is die hij leek te zijn.

‘Geloof me!’ Ze ging weer zitten. ‘Ik heb je geappt. Een half jaar lang.’
‘En wie is de jongen van de profielfoto’s dan?’
‘Maakt dat wat uit? Hij kent je niet. Hij heeft je geen berichten gestuurd.’

Logisch dat Ate flink in de war is: hij is belazerd en zijn bankrekening is leeggeplukt door internetcriminelen. Want als Baptiste appte dat hij blut was, stuurde Ate hem geld. Kortom: Ate is ‘gecatfished’, misleid door iemand die zich online voordoet als een ander.

Iedereen weet wel dat je moet oppassen met wat je online doet en wie je je gegevens geeft. Toch begrijp je heel goed dat Ate erin gestonken is. Hij dacht echt dat Baptiste de vriend was die hij zo miste. In ‘Katvis’ laat Tjibbe Veldkamp zien dat het jou ook kan gebeuren: je denkt online een leuke vriend gevonden te hebben, maar het blijkt een meisje te zijn dat in de puree zit. Ze wil vluchten uit Brussel, maar zit verstrikt in een crimineel netwerk. Diezelfde criminelen zitten nu dus ook achter Ate aan.

‘Katvis’ is in de eerste plaats een spannend boek, met een vlucht uit Brussel op een gestolen scooter. Maar het boek gaat over veel meer dan alleen dat thrillerachtige verhaal. Ate ontwikkelt zich binnen twee dagen van een eenzame, naïeve jongen tot een hoofdpersoon die zelf beslissingen neemt. Die beslissingen zijn weliswaar niet altijd even handig, maar het valt voor hem – en voor de lezer! – dan ook niet mee om te weten wie hij kan vertrouwen en wie niet.

In het hele boek zit vaart. Het begint al bij de mooie omslagillustratie, waarop een scooter langs de titel raast. Ook de gebeurtenissen in het verhaal volgen elkaar razendsnel op.
Ate ontdekt dat hij vriendschap kan sluiten zonder dat er een beeldscherm tussen zit. Dat is wel anders dan online, maar ook weer niet. Praten was eigenlijk gewoon whatsappen in het echt.
Gecatfished of niet, Ate komt een hele ervaring én een vriendin rijker uit dit avontuur tevoorschijn.